Geboren met een schisis Ervaringsverhalen over schisis
Boefje!
Elke maand vind je op schisiservaringen.nl een blog van Jannie Bijlsma. Dit keer over het onderzoek bij het spreekuur voor Communicatieve Stoornissen bij Kinderen (CSK)
Vanwege de vele oorontstekingen van mijn zoontje Alex had ik een consult bij de KNO-arts van ons schisisteam aangevraagd. Wat mij verraste toen ik de oproep kreeg, was dat er meerdere onderzoeken gepland stonden. Alex moest langskomen bij het spreekuur Communicatieve Stoornissen bij Kinderen (CSK). Dit spreekuur is bedoeld voor kinderen die problemen hebben met het gehoor en/of het spreken. Op één ochtend wordt het kind door verschillende personen onderzocht, zodat een zo volledig mogelijk beeld van het kind ontstaat. De onderzoekers geven een gezamenlijk advies over de meest geschikte benadering van de problemen van het kind.
Vervolgbehandeling komen dichterbij
Zo rond zijn derde levensjaar zou Alex getest worden op zijn spraak en gehoor. Althans, zo was ons verteld. Dan zou beoordeeld worden of hij een gehemelteverlening nodig had. Door middel van de screeningen waar Alex nu voor opgeroepen werd, zou dat beoordeeld worden. Dat betekende toch wel dat het bezoek aan de KNO-arts spannender was dan ik dacht. Alex was nog lang geen drie, anderhalf jaar pas. Dus natuurlijk hadden we nog de tijd, maar toch…
Alex aan het knabbelen.
De spraaktest bij CSK
Alex begon met een test taalontwikkeling. Hij moest opdrachten uitvoeren. Simpele, maar ook complexe handelingen. Hij deed goed zijn best, de concentratie was van zijn gezichtje af te lezen. Zo’n moment waarop je moederhart smelt. Dat van papa ook trouwens, Sander en ik waren samen meegegaan. Alex voelde zich duidelijk belangrijk en vooral stoer door de opdrachten die hij kreeg. Vol trots deed hij wat van hem gevraagd werd: ‘zet de grote aap op het kleine huis en zet de poes op het grote huis’. Zo werd zijn taalbegrip getest. Daarna moest hij plaatjes ‘lezen’. Zo werd (uit)spraak getest.
De gehoortest bij CSK
Omdat Alex nog maar klein was, werd hij niet met een koptelefoon en de bekende piepjes getest, maar mocht ik met hem op een bankje zitten. Dat bankje stond tussen twee grote geluidsboxen in. Wanneer Alex reageerde op het geluid links of rechts, ging aan de bewuste kant een discolamp draaien als beloning. Hij speelde het spelletje goed mee, voor zover hij kon. Het was al direct duidelijk dat zijn gehoor te wensen over liet.
Een vragenlijst bij CSK
Ook moesten wij als ouders vragen beantwoorden over Alex zijn ontwikkeling, zijn spraak en zijn gehoor. Soms was dat best lastig. Doordat Alex zijn spraak achterstand zo gewoon voor ons was – we hebben hier dagelijks mee te maken – was ik me niet feitelijk bewust van de details. De letters die hij niet kan uitspreken, bijvoorbeeld. Een aantal weet ik, maar over een aantal twijfelde ik. Eigenlijk hoor ik over zijn beperkingen heen. Ik weet dat hij een achterstand heeft, maar op welke punten precies… Wel wist ik dat hij ons altijd goed begreep. Hij snapt wat we zeggen. Niet altijd meteen, maar wel als we eerst contact met hem maken. En soms ‘begrijpt’ hij iets niet, alleen dat is niet zozeer een probleem van niet begrijpen of kunnen horen… Het is en blijft een boefje af en toe!
Alex in de sneeuw.
Communicatieve Stoornissen bij Kinderen – de beoordeling
Nadat alle uitslagen van de testen uitgewerkt waren, werd dit voorgelegd aan de KNO-arts. Alex mocht eerst nog lekker in de wachtruimte spelen. De wachtruimte bij KNO is zijn favoriete plek binnen het ziekenhuis. Het speelhuisje heeft een magische uitwerking op hem. Een ziekenhuisbezoek bij KNO is daardoor een feest voor Alex.
We werden opgeroepen. Alex mocht een puzzel maken en blokjes stapelen, net als bij het consultatiebureau. We bespraken de resultaten van alle testen. We kregen nog een aantal vragen over Alex zijn ontwikkeling. En ik nam mijn motivatie door met de arts waarom ik dit consult wilde én de trommelvliesbuisjes. Ook bespraken we Alex zijn chronische koorts en de spraakachterstand natuurlijk, die door de test werd bevestigd. Met zijn taalbegrip was gelukkig niks mis, deze was goed zelfs! De uitslag van zijn gehoor wees uit dat Alex links slechthorend was. Rechts ving hij de klanken op, maar daardoor vaak vertraagd. Eén kijkje in Alex zijn oren en het was de KNO-arts helemaal duidelijk. Deze jongen kreeg buisjes!
Bijlage: Folder Communicatieve Stoornissen bij Kinderen (CSK)
