‘Ze was net als ik geboren met een schisis. En volgens haar moeder was ik de vader!

Op 31 oktober jongstleden was ik jarig, zoals ieder jaar eigenlijk op die datum. Dit keer beleefde ik mijn verjaardag toch ietsje anders dan voorgaande keren. De hele dag kwamen de appjes, mailtjes, kaartjes en telefoontjes binnen; altijd leuk! Helemaal aan het einde van de dag belde er een onbekende, die ook niet wist dat ik jarig was…

 

Naam: Hein Roth (1963)
Woonplaats: ’s-Heerenberg
Relatie tot schisis: Geboren met een enkelzijdige lipspleet en kaakspleet

KRO Spoorloos aan de telefoon

‘Met Desiree, redactie KRO Spoorloos, kan ik even ongestoord met u bellen?’ Wat? ‘Ja, vertel maar, ik ben benieuwd.’ In een flits schiet door me heen of mijn vader of moeder wel mijn biologische zijn of dat ik wellicht ooit in het verleden onveilig heb gevreeën en er nu een zoon of dochter opduikt.

Als zij in de buurt was ging ik veel beter tennissen

1985. Ik was net tweeëntwintig geworden, de militaire dienstplicht zat er op, het burgerleven ging weer verder. De tijd kwam ik vooral door met veel tennissen, ik speelde toernooien en verdiende daar ook mee. Als een professionele carrière niet door zou gaan (dat was uiteindelijk zo) kon ik altijd nog tennisleraar worden (dat werd ik ook). Tijdens een van de vele toernooien ontmoette ik Priscilla, die behalve goed kon tennissen vooral erg aantrekkelijk was. Als zij in de buurt was ging ik echt veel beter spelen. Haar vragen een keer met mij een toernooi te spelen, dat durfde ik niet. Het toernooi en de twee daarna won ik, mede omdat zij ook meedeed en ik weer uiterst gemotiveerd was alles te geven. Gek, maar ook voorspelbaar, later zie je elkaar bijna niet meer. Beiden kwamen we nog wel eens in de krant, als plaatselijke grootheid, verder zag ik haar nog een paar keer op de Korenmarkt in Arnhem. En zover ik weet trouwde ze een paar jaar later, inmiddels ongeveer dertig jaar geleden.

Of ik wist dat zij een dochter had…

Desiree van Spoorloos vroeg me of ik Priscilla kende, en ik zei natuurlijk JA! De volgende vraag was of ik ook wist dat zij een dochter had van achtentwintig had. Ik zei NEE! Een verdere uitleg volgde. Enkele jaren geleden was Priscilla gescheiden van haar man, en wat bij die beslissing meespeelde was dat zowel zij als hij buitenechtelijke verhoudingen hadden gehad. Zo had hij inmiddels erkend dat hij een zoon had die twee maanden na hun dochter werd geboren. En Priscilla gaf toe dat hun dochter mogelijk niet van hem was…

Wat was mijn rol in het verhaal?

Dochter Tara, achtentwintig dus, was geboren met een eenzijdige lip- en kaakspleet. Haar jeugd en studie tijd verliepen in perfecte harmonie, de schisis speelde een ondergeschikte rol. De studie geneeskunde zat er helaas niet in, maar Tara werkt inmiddels als operatie-assistente in een groot ziekenhuis. Ik vroeg nog meer details, maar het protocol is, zeker via de telefoon, nogal zakelijk. Als ik meer wilde weten, zou een tweede gesprek volgen. Natuurlijk wilde ik meer weten, want eigenlijk snapte ik nog niets van mijn rol in het verhaal.

Ik, de vader? Uitgesloten!

In het tweede gesprek bleek mijn rol zeer groot! Volgens moeder Priscilla was ik de vader! Tegen Tara was verteld dat haar echte vader ook een schisis had en dat de relatie met hem een paar maanden had geduurd. Toen wist ik al helemaal zeker dat ik niet de persoon was die zij zochten. In gedachten had ik inderdaad een relatie met haar en ook de mogelijkheid het bed te delen had ik zeer levendig voor mij gezien. Maar daar raak je niet zwanger van. Ik had haar zelfs nooit aangeraakt. Ik, de vader? Uitgesloten!

DNA-test

‘Oké, mogen we deze informatie doorgeven aan Priscilla en Tara, of bent u bereid de mededeling kracht bij te zetten met de uitslag van een DNA-onderzoek?’ ‘Dat onderzoek heeft echt geen zin,’ zei ik, ‘maar ik wil graag meewerken om nog overtuigender over te komen.’ Het grote nadeel daarvan is dat er vervolgens weken in spanning wordt geleefd, voor Priscilla en Tara dan.

De uitslag

De uiteindelijke mededeling kreeg ik, heel romantisch, met de post! De postbode leek die dag anders te lachen. Onzin natuurlijk. De enveloppe was groot en wit, zonder enige tekst, zoals je vroeger wel vaker vage enveloppes kreeg waarvan de inhoud angstvallig geheim moest blijven.

Toch nog een spannend momentje, eigenlijk. Mijn vrouw keek ook anders, haar had ik het hele verhaal verteld en ook over al mijn scharrels… In My Dreams! Toch hadden we allebei zoiets van, het zal maar wel zo zijn, wat dan? Dus toch een beetje trillend de enveloppe geopend. Waar staat dat verdomde verlossende woordje? ‘… kan met de grootste zekerheid worden verklaard dat de heer Hein Roth NIET de vader is van Tara M.’

Waarom?

Waarom klopte mijn hart dan zo heftig in mijn keel? Waarom had Priscilla deze actie opgezet? Je haalt toch levens overhoop, die van jezelf, je dochter en het mijne! Mijn geheugen is prima, ik weet nog precies wie ik waar heb gekust enzovoorts. Niet zo moeilijk als je tot drie kan tellen, haha! Maar bij Priscilla krijg ik dan het idee dat ze heel veel wisselende contacten heeft gehad en niet meer weet met wie ze wat heeft gedaan…

Enfin, de rest is weer fantasie, net zo voorstelbaar als mijn bedscènes met Priscilla, maar zeer ver van de wekelijkheid!

Groeten van Hein