Geboren met een schisis Ervaringsverhalen over schisis
Hein stuurde onderstaande verhaal in. Een verhaal over een klasgenootje van jaren geleden waar hij nog weleens aan terugdenkt. Het verhaal zette hem aan het denken over hoe men vroeger stempels drukte op mensen met een schisis. In deze overpeinzing heeft Hein het over de relatie tussen schisis en IQ.
Naam: Hein Roth (1963)
Woonplaats: ’s-Heerenberg
Relatie tot schisis: Geboren met een enkelzijdige lipspleet en kaakspleet
Hein Roth
Mooie, maar ook verdrietige herinneringen aan een schoolgenootje van de basisschool. Begin jaren 70, 40 jaar geleden nog maar, keek men keek nog wel eens anders tegen schisiskinderen aan. Althans in dit voorbeeld. Het meisje waar ik het over wil hebben heet Petra.
Speciale school
Petra zat een klas lager dan ik en had een “gewoon” uiterlijk, wel had ze een gehemeltespleet waardoor ze wat moeilijker te verstaan was dan haar klasgenootjes. Petra ging net als ik regelmatig naar de Dr. Bosschool, een school voor doven en slechthorenden, waar wij logopedie kregen. Gelukkig kregen wij beiden wel de mogelijkheid naar een “gewone” school te gaan. Hier had ik niet de leukste tijd van mijn leven, maar terugkijkend was het al met al ook niet heel dramatisch. Petra had het moeilijker en verdween uiteindelijk, maar ik weet niet waarheen…
Sociale werkplaats
Via mijn moeder, die de moeder van Petra weleens sprak, vernam ik dat het vervolgonderwijs geen succes was… Uiteindelijk kwam Petra in een sociale werkplaats te werken. Vertroetelen van plantjes bij een tuincentrum, wat met liefde en toewijding gebeurde. Toch kwam na enige jaren de wens om iets bij te leren, mede ingegeven door het feit dat Petra alle Latijnse namen voor alle planten en bloemen al lang uit haar hoofd kende… Reden voor een studie biologie.
Spreken
Binnen 4 jaar studeerde Petra af, cum laude! Super knap natuurlijk, maar ook met een mooie titel in de pocket bleek er geen baan voor haar vacant. De vereiste communicatieve eigenschappen ontbraken goeddeels. Haar spreken was wel sterk verbeterd, maar nog lang niet goed genoeg… En verder was er geen bedrijf of universiteit geïnteresseerd in weer een ‘geitenwollen-sandaal-figuur, die het over het ontkiemingsproces van de doperwt ging hebben’, haha!
IQ
Het IQ van iemand heeft natuurlijk helemaal niets met iemands schisis te maken. Toch werd er destijds anders over gedacht. Of werden kinderen met een schisis misschien uit praktische overwegingen van een stempel voorzien. Afvoeren naar het speciaal onderwijs, waarna door naar een sociale werkplaats. Weet ik niet zeker hoor, ik ken alleen dit voorbeeld. Maar ik vond het wel een treffend verhaal. Helaas heb ik Petra, noch haar familie, kunnen vinden op de social media en dergelijke. Ik ben wel benieuwd hoe het met haar is, en dus blijf ik speuren. Wordt hopelijk vervolgd.
Reacties op dit verhaal worden gewaardeerd!
Hoi Hein,
Wat een triest verhaal. Het is wel erg kort door de bocht om dit meisje naar een sociale werkplaats te sturen. Haar ouders hadden krachtiger moeten optreden en geen afwachtende houding aannemen.
De ouders hadden advies aan de huisarts moeten vragen. Misschien was Petra dan doorverwezen naar een kinderpsycholoog of een andere hulpverlener. Het had haar misschien weerbaarder gemaakt en dan het tegendeel bewijzen, van kijk ik ben beslist psychisch in orde. Het had haar veel leed bespaard.En vergeet ook niet dat er mensen zijn die geen schisis hebben maar ook onduidelijk praten.
Toen ik 4 jaar was kreeg ik een spraaktest bij een dokter en deze test was goed. Mijn ouders gingen voor het hoogst haalbare voor mij en daar was ik ze altijd heel dankbaar voor. Ik heb jarenlang een normale baan gehad net als ieder ander. Zo’n talentvol meisje, een studie biologie is behoorlijk pittig en dan zo worden afgescheept, dat je een laag IQ hebt. Onbegrijpelijk!
Het is maar goed dat er tegenwoordig schisisteams zijn die de ouders goed begeleiden.
Ik hoop voor je dat je Petra alsnog kan traceren via social media.
Net als jij Hein, was er bij mij op de lagere school ook een vrouw met een schisis. Zij heette Willy en ik kende haar al want zij was een vriendin van mijn nicht. Willy had een lip- en kaakspleet. Zij werkte als interieurverzorgster op deze school. Haar ouders hadden een bepaalde geloofsovertuiging en dat hield in dat elk kind dat God je schonk, dat je dat kindje moest accepteren zoals het ter wereld kwam.
Dus haar ouders hebben Willy NOOIT laten opereren. Echt respectloos!. Willy woonde 2 straten verder dan mij en ik zag haar wel vaak voorbij lopen. Ze was wel net zo lang als ik (1.86.m) en ze liep altijd met haar gezicht voorover gebogen. Mijn moeder en ik kwamen haar wel eens tegen en we spraken dan met haar. Ze schaamde zich ook voor haar gebit. En ze vertelde dat haar ouders er nog steeds op tegen waren dat zij verschillende operaties zou ondergaan. Ook werd ze achtergesteld bij de andere kinderen in dit gezin. Heel zielig voor haar.
Ze is uiteindelijk getrouwd en haar man gaf haar zoveel vertrouwen dat ze toch ‘n paar operaties heeft laten doen. Dit hoorde ik van mijn nicht.
Een aantal jaren geleden kwam ik Willy tegen in de tram. Ik was verbijsterd, een mooie lip en prachtige tanden. Ze loopt niet meer voorover, ik was zo ontzettend blij voor haar.
Deze twee mensen, Petra en Willy, zijn de dupe geworden van ouders die niet het allerbeste voor hun kind willen.
Vriendelijke groet van Irene.
Hoi Irene,
Dank voor je reactie! Inderdaad trieste verhalen van Willy en Petra. Toch kan ik me niet voorstellen dat ouders niet het beste voor hun kinderen willen. Hoewel, …jouw verhaal over Willy heb ik ook eens in een andere variant gehoord. Als ouders uit geloofsovertuiging iets niet doen voor hun kind, gaan mijn haren recht overeind staan. Ik vraag me dan altijd af, of het hun geloofsovertuiging is, of dat dit hen wordt opgelegd. Als je door redeneert en aanvaardt dat God ieder mens geschonken heeft, dan moet je ook aanvaarden dat Hij artsen, chirurgen etc gemaakt heeft die anderen helpen! Misschien te simpel gedacht door mij, maar ik heb wel met terugwerkende kracht mededogen met Willy. Mijn vrouw is nog slimmer dan ik (hahaha!) en heeft theologie gestudeerd, werkt als dominee, maar weet ook geen normaal antwoord op dit soort kwesties. Maar fijn dat het Willy goed gaat!!
Nu nog even over Petra: Ik probeer het in die tijd te plaatsen en betrek ook mijn ouders erbij. Ben het volkomen met je eens dat haar en mijn ouders meer hadden moeten doen, maar ik weet ook – en ik kijk naar mijn ouders – dat men destijds minder assertief was. Als de dokter het vertelde dan was het de waarheid. Veel mensen accepteerden dat klakkeloos en het kwam niet eens in hen op vragen te stellen…! Geldt natuurlijk niet voor allen mensen, maar ik kan er velen opnoemen die wel op die manier dachten. Schisis teams had je nog niet in die tijd. De chirurg die mij een aantal keren heeft geopereerd was het”” schisis team” . 1persoon dus, die in 10 minuten tijd vroeg hoe gaat het en ga maar naar een orthodontist en oefen maar op het woordje Sinterklaas. Tot volgend jaar! Echt Irene, waar gebeurd.
Overigens ben ik ietsje dichterbij bij Petra gekomen; ik heb komende week een afspraak met iemand die 13 jaar geleden een schoolreunie heeft georganiseerd. Die weet misschien het adres van Petra, ik ben benieuwd!
Hoe is het met jou…jouw leven een beetje naar wens verlopen…
Oprechte groet,
Hein
Hoi Hein,
Dank voor je reactie. Ik vind dat elk kind liefde, bescherming en aandacht van ouders nodig heeft. En ouders hebben de taak om kinderen te behoeden voor verkeerde adviezen. Met Petra was helemaal niets mis, als ze echt moeilijk zou leren dan zou ze wel op de vroegere BLO-school (Bijzonder Lager Onderwijs) terecht zijn gekomen. Daarom snap ik die houding van die ouders ook niet. Misschien waren (veel) mensen vroeger niet zo mondig, maar dit is niet altijd een excuus. Petra zal zich echt vreselijk hebben gevoeld, ze sprak onduidelijk, ze zag er “anders” uit en dan ook nog naar een sociale werkplaats. Ik heb zelf een familielid die op een soc. werkplaats werkt, met alle respect hoor, zij heeft het denkniveau van een kind van 6 jaar.
Daarom maak ik mij zo kwaad hierover. Het verschil van iemand met een denkniveau van een 6jarige en iemand met een universitaire bul voor biologie. Dit is wel een hemelsbreed verschil.
Als ik in de schoenen van Petra had gestaan dan had ik het mijn ouders zéér kwalijk genomen dat ze dit zomaar hebben toegestaan. Sorry hoor, ik was altijd een heel lief persoon, maar ik word wel harder. Er zijn mensen in mijn omgeving die dit ook wel aan mij merken, en dit verwachtte ze niet van mij.. De komende misschien nog 20 jaar dat ik nog leef zal ik van mij afbijten, ik ben niets minder dan een ander.
Dit komt mede door het feit dat ik door mijn schoonfamilie werd gezien als een lelijk monster met een hazenlip en een platte neus Mijn man kon toch altijd wel iets beters krijgen dan zo’n lelijk meisje, dit is echt tegen mij gezegd. Dit heeft mij tot het diepst van mijn hart geraakt. En dit zonder mij verder te kennen, pats boem dit was hun conclusie over mij. En daarom vind ik het heel erg wat er is gebeurd met Petra, zij had méér verdiend.
Hein, hoe denk je dat Willy zich heeft gevoeld? Zij heeft zich altijd een ongewenst kind gevoeld. Vreselijk toch. Haar ouders moeten zich heel diep, diep schamen.
Ik heb destijds van jou een reactie op mijn verhaal gehad. Je weet wat ik allemaal heb meegemaakt.
Het voelt vreselijk om door je eigen broer steeds gepest worden. Het toeval wil dat ik mijn verhaal in Januari 2014 hebt verteld en dat die broer afgelopen augustus 2014 in het verpleeghuis is overleden.
Ik heb het voor kennisgeving aangenomen en er geen enkel gevoel bij gehad… Dit geeft wel aan hoe diep hij mij altijd heeft gekwetst, met mijn tweelingbroer had hij wel een goede band en ik kon doodvallen.
Je vraagt hoe het met mij gaat. Ik hou me vast aan mijn man en lieve dochter, en de verdere familie.
Je jeugd is zo belangrijk voor een kind. Ik heb wel altijd hele lieve ouders gehad die mij in alles steunden. Ook ik zag het leven soms niet meer zitten, mijn lieve moeder heeft mij overal doorheen getrokken.
Ik ben nu natuurlijk wel benieuwd hoe het met Petra gaat, ik hoop dat ik hierover nog ‘n keer een reactie van je krijg.
Hein, het ga je goed, vriendelijke groet van Irene.
Ben nog druk met meer over Petra te weten te komen. Aan het tijdstip merk je wel dat ik er veel tijd en energie in stop! (5 uur ‘s nachts). Vorige week dacht ik dichterbij te komen, maar de persoon waarmee ik had afgesproken wist ook niet meer dan ik al wist. Helaas, maar ik blijf speuren.
Uiteraard houd ik je op de hoogte als ik nieuws heb.
Dank voor jouw verdere toelichting, ben er wel weer even stil van…
Hein