Nieuwe buisjes – ‘Ik baal van de bijkomende én terugkerende oorproblemen’ – Jannie Bijlsma

Elke maand vind je op schisiservaringen.nl een blog van Jannie Bijlsma. Dit keer baalt Jannie van de bijkomende én terugkerende oorproblemen.

Hoe centraal stond de schisis de afgelopen 4 jaar? Van 1 tot 10 geef ik het een 3, schreef ik vorige maand. Zo enthousiast als ik toen was, zo deprimerend vind ik het nu eventjes. Niet dat ik gelijk van mening zal veranderen wat betreft die 3, alleen baal ik op dit moment van de bijkomende én terugkerende gehoorproblemen. Op één of andere manier doen die zich altijd voor in de vakantie.

Zielig

Natuurlijk klinkt het op deze manier alsof ik heel zielig ben. Dat valt uiteraard wel mee; Alex is zielig. Want die is weer eens echt ziek, dagenlang. Of liever gezegd: wekenlang. Want ja hoor, vlak voor de vakantie begon viel het mij op dat Alex minder goed hoort. Ik dacht eerst nog aan een verkoudheid. Helaas hielden de klachten aan.

Op schoot zitten

Al de hele vakantie is ons kereltje niet zichzelf. Bij het opstaan om 6.00 uur (ja help, het is echt vreselijk vroeg!) begint Alex nog monter aan de dag. Gaande weg wordt dat minder. Van über vrolijk gaat hij naar verveelt, van daar naar vervelend, dan over naar huilerig, om vervolgens als een blok in slaap te vallen. Iets wat hij al tijden niet meer deed; een middagdutje. De rest van de dag zit hij vooral graag op schoot. Een gloeiend mannetje wat mij de rest van de dag liever niet meer los laat. Sneu, want zo zit Alex niet in elkaar. Hij is juist zo’n levendig, fanatiek jongetje.

Hè? Wat? Hu-uh? Wat zeg je mama?

Wanneer er tegen hem gepraat wordt hoort hij het niet. Wanneer hij dan oogcontact maakt is het continu: ‘Hè? Wat? Hu-uh? Wat zeg je mama? Ik kan niet horen…’ Als hij het dan eindelijk hoort na stemverheffing (ik vraag me echt af wat voor beeld de buurt inmiddels van mij heeft) is het zelden dat hij het goed begrepen heeft. Hij is zelf ook niet bepaald aan het fluisteren kan ik wel zeggen! Ook het volume van de tv en de iPad worden flink opgeschroefd.

Vingers in de oren

Alex zit steeds met zijn vingers in zijn oor of wil dat ik dat doe, zodat ze gaan ‘ploppen’. Geen idee precies wat dat is, het voelt voor hem in ieder geval lekker. Zijn neus zit constant verstopt, wat gewoonlijk zeldzaam is. Niet door zijn neus kunnen ademen is slecht voor zijn mondmotoriek en dus voor zijn spraakontwikkeling. Het zit hem dwars. Zijn traanbuisjes komen er ook niet ongeschonden uit. Hij heeft weer een oogontsteking gehad en daarbij heeft hij nu nog steeds kleine propjes in zijn ooghoeken.

Spraakontwikkeling keldert

Zijn spraak hobbelt gelijk achteruit. Hij praat een stuk minder duidelijk. Waarbij de T best goed ging de laatste tijd, is die letter nu niet meer goed hoorbaar. Zo jammer, want hij leerde deze juist zo goed aan! Eigenlijk klinkt alles wat hij zegt minder helder. Die arme schat houdt ondanks dat nog hele verhalen. Een teleurstelling voor hem wanneer ik nu echt niet altijd goed weet wat hij probeert te vertellen.

Samengevat de signalen bij Alex wanneer 1 of 2 buisjes niet meer functioneel zijn:

• huilerig
• moe
• verhoging temperatuur
• veel op schoot
• spreekt onduidelijk
• hoort niets zonder oogcontact
• verstaat dingen verkeerd
• nachtelijke onrust
• oogontstekingen
• verstopping neus

Nieuwe buisjes

Ik was voornemend om de huisart eerst naar zijn oren te laten kijken, maar ik besloot dat het wel overduidelijk was. Minimaal 1 buisje is niet meer functioneel. Dus ik belde regelrecht met de KNO-poli van het UMCG. Gelukkig had de KNO-arts na de laatste controle voorgesteld dat ik zelf contact kon opnemen wanneer ik vond dat het niet meer goed ging met Alex zijn gehoor. De vorige keer hadden de buisjes het kort na een controle-afspraak begeven. Dit bevalt mij beter. Ik merk zelf snel genoeg wanneer het mis is met Alex zijn oren. En dan hoef ik niet in korte tijd twee keer met hem naar het UMCG voor hetzelfde onderzoek. Gelukkig kunnen we binnen drie weken terecht voor nieuwe buisjes. In de vakantie…

Snel weer goed horen en happy zijn

Hoewel dit natuurlijk onze vakantieplannen in de war gooit, ben ik ontzettend blij met de vlotte afspraak. De oorontstekingen hebben veel te veel invloed op Alex. Het staat zijn spraakontwikkeling fors in de weg, maar belangrijker nog, hij zit zo ook niet goed in zijn vel. En na de vakantie gaat hij wel dagelijks naar school. Ik wil graag dat hij zo snel mogelijk weer goed kan horen, maar bovenal dat hij zelf weer happy is.