‘Na al die maanden weer een kindje zonder pleisters op zijn snoetje!’ – Gastblogger Jannie Bijlsma

Elke maand vind je op schisiservaringen.nl een blog van Jannie Bijlsma. Dit keer over het herstel na de lipsluiting thuis.

Op dag vier na de lipsluiting mocht Alex mee naar huis. We hoopten op een voorspoedig herstel thuis, in zijn vertrouwde omgeving, want het herstel in het ziekenhuis was tegengevallen. Alex had drie dagen lang elk aanbod van vocht of voeding geweigerd.

Als vanouds

Thuis ging het gelukkig weer goed met Alex. De onrust die zijn verblijf in het ziekenhuis hem had gegeven was verdwenen. Alex sliep, speelde, at en dronk als vanouds. We hadden ons vrolijke mannetje weer terug! Alex kreeg nog wel een onderhoudsdosering paracetamol vanwege de pijn door de operatie.

De hechtingen mochten eruit!

De zesde dag na de lipsluiting werd Alex opnieuw in het ziekenhuis verwacht. Dit keer voor een dagopname, gelukkig. Onder algehele narcose zouden de hechtingen in zijn lip verwijderd worden. Tijdens de lipsluiting had de plastische chirurg direct ook het eerste gedeelte van Alex zijn gespleten gehemelte gesloten. Er zou daarom ook gekeken worden of de wond in zijn mond rustig was. In het gehemelte zaten zelfoplosbare hechtingen. Deze hoefden dus niet verwijderd te worden. De reden dat er aan de buitenkant van Alex zijn lip, dus in het aangezicht, de ouderwetse niet-oplosbare hechtingen zaten, was bewust gedaan. Dit omdat het littekenweefsel bij niet-oplosbare hechtingen mooier en minder opvallend is, zo vertelde de chirurg.

Van hechtingen verwijderen zou Alex alleen maar kunnen opknappen

Alhoewel Alex onder algehele narcose zou gaan, was ik nu niet zo zenuwachtig. Van hechtingen verwijderen zou Alex alleen maar kunnen opknappen. Hechtingen kunnen gaan ‘trekken’ wist ik uit eigen ervaring. Alex werd dan ook rustig wakker uit zijn narcose. De hechtingen waren goed te verwijderen, de wond aan de buitenkant van zijn lip was rustig. Binnenin zijn mondje zag het er ook rustig uit. Alex dronk al weer, wat wilden wij als ouders dan nog meer!

Weer een ander gezicht!

We waren weer een stapje verder in het behandeltraject! Eerst de lip gesloten, nu de hechtingen eruit. Weer een ander gezicht! Het litteken was nog rood. Ongeveer na een jaar zou de rode kleur helemaal verdwenen zijn.

Littekenweefsel nog ondersteunen met pleisters

Alex had na het verwijderen van de hechtingen weer pleisters over zijn lipje geplakt gekregen. Dit zodat er weinig spanning op het littekenweefsel zou komen. Zo werd geprobeerd om een zo klein mogelijk litteken te creëren. Na vier dagen mochten deze pleisters er weer af. Ik kon niet wachten totdat we na al die maanden weer een kindje zonder pleisters op zijn snoetje hadden. Eerst al die maanden de liptaping en de week na de ingreep opnieuw beplakt… De pleisters waren dan wel huidkleurig en de behandelingen waren het natuurlijk meer dan waard geweest, maar het nam toch een gedeelte van zijn gezichtje in beslag. Het was voor ons dan ook een mijlpaal toen ik de laatste pleisters van Alex zijn gezichtje haalde.

Ontsteking

Een paar dagen nadat ik de pleisters verwijderd had zag ik een ontsteking opkomen in zijn littekentje. Een rood ontstoken bultje zette de kop op. In de dagen erna werd het roder, vuriger en dikker. Het zat me niet lekker. Tijdens de opname in het ziekenhuis was er een kindje vanuit een ander schisisteam opgenomen. Zij kwam voor een hersteloperatie van de lipsluiting. Ze had na de eerste lipsluiting een ontsteking gekregen. Ik wilde dit natuurlijk graag zien te voorkomen.

Ik zorgde ervoor dat het lipje goed schoon bleef. Ik hield Alex zijn temperatuur in de gaten zodat ik in kon controleren hoe ernstig de ontsteking was. Aangezien zijn temperatuur normaal bleef ging ik ervan uit dat het een oppervlakkige ontsteking was. Schoonhouden was het enige wat ik kon doen. Na een aantal dagen nam de ontsteking gelukkig weer af.

Nacontrole

Tijdens de nacontrole bij de plastisch chirurg konden we niet anders dan tevreden zijn. De lip was rustig, de wond genas mooi. Alex gebruikte zijn lipje goed, dus het hechten van de spiertjes was ook goed gelukt! Nu was het een kwestie van verder genezen. Afwachten hoe de stand van het lipje en zijn neusje verder groeit naar mate hij ouder zou wordt.

Gehemeltesluiting al in zicht

Alhoewel de sluiting van zijn gehemelte al in zicht was, over drie maanden, hadden we nu toch ook drie maanden rust. Rust omdat we slechts een paar keer naar het schisisteam zouden moeten in plaats van elke week. Heerlijk!

Heb je een opmerking of vraag? Jannie vindt het leuk als je een reactie achterlaat.