Geboren met een schisis Ervaringsverhalen over schisis
Elke maand vind je op schisiservaringen.nl een blog van Jannie Bijlsma.
In haar derde blog vertelt Jannie over de reacties van het kraambezoek en de buitenwereld op de schisis van haar zoon Alex.
Kraamtijd
De geboorte en kraamtijd van Alex bracht veel geluk en liefde met zich mee, iets wat veel grootser en omvattender voor ons was dan zijn schisis. Ik vond het heerlijk om deze periode nu samen met Sander te mogen ervaren, met elkaar zorgen voor onze pasgeboren zoon. Genieten van hem, verliefd staren wanneer Alex zo heerlijk in het wiegje lag te slapen. Hem knuffelen, samenzijn met ons gezin. Voor stiefdochter Eva en dochter Sanne bestond deze tijd uit het ‘grote zus’ zijn. Helpen met badderen, verschonen en het knuffelen met hun broertje. Heerlijk!
Alex in zijn wieg.
Foto’s voor het kraambezoek
Alhoewel wij geen moeite hadden met de aanblik van de schisis van Alex, besefte ik goed dat onze omgeving dit mogelijk anders zou ervaren. Dat ze zich misschien geen houding wisten te geven wanneer ze Alex voor het eerst zouden zien. Misschien zouden ze wel angstig, geforceerd zoeken naar teksten als ‘wat een lieve baby’ of ‘oh, wat klein hè’.
Lekker slapen bij papa.
Ik besloot om mijn Facebookpagina eens flink op te schonen, zeker een derde van de vrienden werd verwijderd. Er bleven alleen familieleden, goede vrienden en collega’s over. Daarna plaatste ik foto’s van Alex online. Zo kon iedereen thuis ongegeneerd de eerste ontmoeting met Alex aangaan. Veel kraambezoek heeft dit als prettig ervaren, ik had er een drempeltje voor hen door weggenomen.
Voor ons was het krijgen van kraambezoek prettig. We vonden het fijn Alex te laten zien, we waren trots op hem, op dezelfde manier als dat we trots op de beide dochters waren. We wilden met Alex pronken!
Brede lach
Teleurgesteld kraambezoek
Het kraambezoek kon Alex helaas niet voeden. De Habermanfeeder behoeft een andere techniek dan de standaard speen. Bovendien was Alex gevoelig voor prikkels en daardoor snel afgeleid tijdens het drinken. Regelmatig ging ik apart met hem zitten, zodat hij zich volledig kon concentreren. Dan ging het ook goed en dronk hij de flesjes vlot leeg.
Soms was kraambezoek teleurgesteld doordat ze Alex niet konden vasthouden of voeden. We vonden dat lastig, omdat we ze graag tevreden wilden stellen. Toch wilden we er vooral voor zorgen dat Alex voldoende drinken binnen kreeg en niet overprikkelt raakte. Zijn belang stond op nummer één, hoe sneu dat ook kon zijn voor anderen.
Grote zus Sanne mag helpen.
Kinderlogica
De kinderen bij Sanne op school vroegen soms naar Alex zijn lip. Een simpele reactie als ‘zijn lipje is nog niet dicht, dat moet de dokter nog maken’ bleek te volstaan. Alsof het de gewoonste zaak van de wereld was, waren ze enkele seconden later alweer met heel andere dingen bezig. Een vriendinnetje van Sanne dacht zelfs dat alle baby’s met open lipje geboren werden. Heerlijke kinderlogica!
Reacties buitenhuis
En dan heb je nog reacties van onbekenden wanneer je met de wandelwagen door het dorp loopt. Van die mensen die ongevraagd met hun hoofd de kinderwagen induiken om vervolgens binnen no time met een hoogrode kleur er weer uit te komen. Niet wetende hoe ze moeten reageren. Ik kon er om lachen; had het ‘eigen schuld dikke bult’-idee. Misschien kwam dit doordat Alex het zo goed deed, dat het allemaal best goed ging. Of dat het me niet deerde doordat ik gewoon stapelverliefd om hem was. Of door die brede lach van hem! Want hoe naar het ook was dat Alex met een schisis is geboren, die brede ‘schisislach’ van hem deed me altijd smelten!
Hoe heb jij de reacties van de buitenwereld op de schisis van je baby ervaren?
Heel herkenbaar die blikken van vreemde mensen. Ik heb zelfs gedroomd dat ik als reactie gaf: kan ikhet hhelpen dat de gynaecoloog de knip te ver heeft gezet.
Henriët, bedankt voor je reactie. Fijn dat je mijn verhaal herkent. Zou wel echt een goeie grap geweest zijn als je die reactie in werkelijkheid gegeven zou hebben. 🙂
Heel herkenbaar is dit voor mij!
Mijn zoontje van 10 weken jong heeft ook een enkelzijdige lip-, kaak-, en gehemeltespleet,
en ook ik heb mijn omgeving ‘voorbereid’ dmv Facebookfoto’s. Mensen weten dan al wat ze kunnen
verwachten, en ik ben hier altijd heel open in geweest.
Bij onbekenden die in de kinderwagen duiken zeg ik altijd van tevoren dat ‘hij wel een hazenlipje heeft, hoor’. Zo is het ijs al gebroken en staan mensen niet met de mond vol tanden omdat ze niet weten wat ze moeten zeggen.
Vervolgens komt altijd de standaard opmerking: ‘oh, maar dat kunnen ze ZO mooi maken tegenwoordig’. Dat komt inmiddels ook wel een beetje mijn neus uit…!
Ik vind het goed van jullie dat jullie ook zo open zijn met jullie Alex, en dat jullie alles doen in zijn belang!
Ik denk dat je met een schisiskindje zo open mogelijk moet zijn. Zo gaat je omgeving er makkelijker mee om. En nog belangrijker misschien; zo geef je je kind mee dat er niets mis met hem is, er is geen reden om hem of haar te verbergen of je te schamen! Schisiskindjes zijn prachtig 🙂
Sanne, dank voor je reactie! Leuk te horen dat je zelf ook heel ‘open’ omgaat met de schisis van jouw zoontje. Ook heel wenselijk voor je kindje inderdaad. Die opmerkingen zijn inderdaad niet meer om aan te horen. Lekker makkelijk, maar helaas hangt het allemaal niet alleen maar af van wat men tegenwoordig kan. Ik hoop dat er in de buitenwereld meer zicht mag dat schisis meer is dan alleen even de lip sluiten!
Ik heb ook op mijn facebook eerst “uitgemest” voor ik foto’s ging plaatsen..
Vind het vreemd dat het kraambezoek “teleurgesteld was”.
Bij mij hadden ze dat dan helemaal geweest, ik geef borstvoeding, dus niemand die sowieso ook hoeft te proberen met een flesje aan te komen. Ook was ik dan in de slaapkamer alleen met de kraamhulp omdat het voeden in het begin veel begeleiding nodig had, ik heb van niemand gehoord dat ze dit jammer vinden, maar kan natuurlijk wel zijn dat ze dit wel dachten.
Ik vind sowieso dat voeden een mama/papa dingetje is en niet voor de visite.
Vast houden deed ik ook zo min mogelijk omdat ik geen overprikkeld kindje wilde.
Dat met de wagen heb ik gelukkig niet echt last van gehad, ik draag mijn zoontje altijd in een draagdoek, toen hij nog kleiner was zat hij dan vaak mijn zijn hoofdje tegen me aan, zodat je zijn schisis eigenlijk niet zag. Alleen toen hij wat groter was ging hij zelf meer om zich heen kijken en zagen mensen het, veel durfde inderdaad niks te zeggen, dan zei ik maar, ja hij heeft een hazelipje, heeft hij geen last van hoor! Heb 1 buurvrouw gehad die de 2e keer dat ze hem zag, me kwam vertellen dat ze toch wel geschrokken was de vorige keer en was helemaal bezorgd over de operatie, kreeg zelfs een kaart van haar een dag voor de operatie, wel heel lief dat mensen zo mee kunnen leven!
Hoi leyla. Wat goed dat je bv. gaf! Lukte dat ondanks de schisis? Mij werd gezegd er niet aan te beginnen met mijn zoon. Geen punt, wat ik kon sowieso geen bv. geven doordat ik bij dochter ernstig afviel door de bv. Ik ben ook de moeder van weinig prikkels, pas om met darmkrampjes etc. Ik herinner me ook 1 iemand die later aangaf geschrokken te zijn, maar wel heel belangstellend. Waarschijnlijk zijn er wel meer mensen geschrokken, maar niet iedereen is open in de communicatie denk ik.
Hoi Jannie,
die opmerking hoor ik ook al heel erg lang en ik ben nog steeds zwanger (nu 39wkn) en dat is inderdaad echt om gek van te worden. Want ik heb al zoveel ervaringen gelezen en het is zoveel meer dan even laten maken/verhelpen. Want naast de operaties komt er ook de spraak, gehoor en soms nog meer bij kijken wat ook allemaal gedaan moet worden.
Ik zelf wil er ook heel open over zijn maar mijn partner is er zelf nog niet aan toe en wil het nog graag stil/rustig houden. Maar ik zal inderdaad ook voor ik foto’s op facebook zou plaatsen eerst even goed opschonen. (of een nieuwe pagina aan maken)
Want ook al hebben we wel vertelt aan mensen om ons heen toch willen we ze ook via foto kennis laten maken als het zover is. Want er zijn inderdaad mensen die het eng kunnen vinden en dan ook al aangegeven hebben dat ze niet op kraamvisite willen komen vanwege dit. Maar het is zoals je zelf ook al zegt zoveel meer dan de schisis. Het is ook en pracht, een wonder en hoort bij het gezin.
Kijk ook echt zooooooooo uit naar de geboorte. hihihi maar moet nog even geduld hebben.
Ik zelf heb ook een blog ingestuurd en wil ook proberen dit na de bevalling te blijven doen. Want merk zelf hoe fijn het is toch van te voren (tijdens zwangerschap) goed voorbereid te zijn en ervaringen te lezen.
Ik lees graag elke blog van jou mee…vind het erg mooi en spreekt me aan….ook jij dank je wel voor het delen van je ervaringen het helpt mij deze zwangerschap goed door.
Kimmy, fijn dat je mijn blog graag leest.
Ik weet dat je inmiddels al bevallen bent van de kleine meid 🙂
Ik hoop dat je partner er nu ze er eenmaal is, wat gemakkelijker durft te praten over haar schisis.
Dat maakt het voor jullie beide gemakkelijker!
Geniet van je kraamtijd met Maegan!
Fijne blog, ook voor mij herkenbaar! ik begon ook tegen de mensen op voorhand over Achiel zijn hazenlipje, je zag dan wel dat ze opgelucht waren dat ik het drempeltje om erover te praten al wegnam. Ik was ook zo apetrots op hem, ik wilde hem aan iedereen tonen! De cliché opmerkingen worden wel saai, maar zou ik hoogstwaarschijnlijk ook geven als ik geen ervaring had met schisis. De leukste opmerking was: oh, zo’n imperfectie kan zo sexy zijn, bij die Joaquin Phoenix vind ik dat zo sexy! En ook kinderreacties waren altijd zo heerlijk eerlijk! Zelfs als een kindje zei dat ze mijn zoon een enge baby vond, vond ik het niet erg omdat het zo recht uit het hart kwam! Leuk dat jullie er ook zo vlot mee omgaan, soms had ik t gevoel dat anderen het erger maken!
Hallo Annelies,
Leuk dat je een reactie hebt achtergelaten!
Inderdaad mag je, wanneer je pasgeboren kindje extra bijzonder is, heel wat verschillende reacties aanhoren. Leuke en vaak ook minder leuke. Geweldige opmerking inderdaad! Mensen met schisis, kunnen evengoed mooi zijn! En wat is mooi… Zijn alle mensen op de wereld mooi? Moet dat eigenlijk?
Wat heb je aan mooi zijn wanneer je innerlijk niet mooi is… En dat daar maar over nagedacht mag worden door mensen die durven te (be)oordelen 😉
Grappig dat kinderen zo reageren op een schisis. De openheid is ontwapenend. jammer dat onbekenden zo naar reageren. Gelukkig krijgt je baby’tje dat niet mee.