Stelling: ‘Baby’s hebben nog zo weinig besef dat ze de operaties zo weer vergeten zijn.’

In deze serie wordt telkens een aan schisis gerelateerde stelling voorgelegd. Een aantal mensen die bekend zijn met schisis geeft in dit artikel zijn mening over deze stelling.

Hoe denk jij over deze stelling?

Note: een discussie is prima, laten we echter elkaars mening respecteren.

 

Cindy Vanwinnendaele
(1978)
Zoon met een schisis

“De allereerste operaties (de eerste op 3 maanden, de tweede op 10 maanden), zal dat kloppen, maar die periode is snel voorbij hoor… Toch kan ik wel zeggen dat mijn zoon de ziekenhuisbezoeken zo gewoon is en dat de operaties zo tot zijn leven behoren dat hij daar niet mee inzit, integendeel.”

 

 

 

Desiree Maes-Zontrop
(1988)
Zoontje met een enkelzijdige schisis en gedeeltelijk open gehemelte

“Oneens. Onze zoon heeft maanden na zijn operatie nog last gehad van schrikreacties en niet in slaap willen vallen. Ze hadden ons van tevoren al gewaarschuwd dat het niet in willen slapen nog wel eens een probleem kon zijn na de operatie, maar dit zou na 14 dagen wel over zijn. Echter heeft onze man er tot op heden, 3 maanden na dato, nog last van. Ook als we in het ziekenhuis zijn wordt hij altijd heel onrustig. Alsof hij toch weet/voelt dat hij weer terug is op die plaats.”

 

Ellen Ponseele
(1989)
Jongste dochter geboren met een volledige bilaterale schisis
“Eerlijk. Voor mijn dochtertje haar lipsluiting dacht ik dit ook… Nu weet ik beter. Ze onderging inmiddels 2 operaties (de lipsluiting en het sluiten van het zachte verhemelte), maar een schisis houdt meer in dan alleen maar deze ingrepen. Het hele proces dat voorgaat aan een operatie, de vele doktersbezoekjes en ga zo maar verder. Het eerste jaar was ronduit heftig en ik kan u zeggen dat baby’s absoluut wel besef hebben van dit hele gebeuren. Ik zag mijn baby stilletjes veranderen van een heel rustig kind tot een gefrustreerd, bang wezentje. Zodra wij ook maar in de buurt van haar mondje kwamen zette ze het op een krijsen, ook al was dit onschuldig bedoeld, bijvoorbeeld om haar mondje af te vegen na de voeding of haar gezichtje wassen in bad. Haar achterdocht was/is groot. Ook na de operaties veranderde haar gedrag aanzienlijk. Onverklaarbare huilbuien, ’s nachts paniekerig wakker worden, snel boos worden en vaak heel gefrustreerd zijn. Ze hield ook een panische angst voor dokters en verpleegkundigen over aan de vele ziekenhuisbezoekjes. Zodra ze een witte jas ziet of wanneer ze achterdochtig is, zet ze het paniekerig op een krijsen.”

 

Ingrid (1986)
Dochtertje en broer hebben een enkelzijdige volledige schisis

“Persoonlijk denk ik dat een baby er toch meer van mee krijgt dan er gedacht wordt. Baby’s kunnen lange tijd van slag zijn door een narcose en/of operatie. Denk bijvoorbeeld aan slechter slapen, vaak wakker worden en overstuur zijn, (tijdelijk) meer behoefte aan geborgenheid. Het maakt denk ik dus wel degelijk indruk.”

 

 

Jeanette Aanen (1973)
Zoon met enkelvoudige lip- en kaakspleet

“Oneens, dit heeft wel degelijk invloed op baby, wat onder andere merkbaar is in het slaapritme. De ervaring is wel dat het op latere leeftijd lastiger wordt, hoewel ik eerlijk moet zeggen dat operatie op 4-jarige leeftijd zowel door zoon als mezelf als veel heftiger is ervaren dan de kaaksluiting op 10-jarige leeftijd. Wanneer je kind ouder is kan je met veel meer begrip alles uitleggen.

 

 

Kimmy van der Wart (1985)
Dochter met compleet dubbele schisis

“Helaas hebben wij gemerkt dat dit zeker niet het geval is. Onze dochter heeft veel angsten gehad na elke operatie. Ook door de kleinere van de buisjes heeft ze er erg last van. Verlatingsangst, angst om te gaan slapen en der oren blijven vooral erg gevoelig onderwerk ook al is het een paar maanden geleden. Ze onthoudt erg veel. Of ze de operaties als baby echt nu nog bewust weet kan ik nog niet vertellen. Maar kort na de operaties kreeg ze angst voor gevangenschap (kwam door de tralies van het ziekenhuisbedje) Ze kreeg dus al snel een peuterbed en ook de box was al snel klaar voor haar.”