Geboren met een schisis Ervaringsverhalen over schisis
In deze serie wordt telkens een aan schisis gerelateerde stelling voorgelegd. Een aantal mensen die bekend zijn met schisis geeft in dit artikel zijn mening over deze stelling.
Hoe denk jij over deze stelling?
Note: een discussie is prima, laten we echter elkaars mening respecteren.
Ingrid
(1986)
Dochtertje en broer hebben een enkelzijdige volledige schisis
“Misschien wel, het is niet eens zo’n gek idee. Er zal dan gekeken moeten worden naar de ernst van het pestgedrag, er moeten bewijzen zijn, et cetera. Makkelijk zal dat niet zijn, maar als het strafbaar zou zijn, zou misschien het pesten om deze reden al afnemen.”
Desiree Maes-Zontrop
(1988)
Zoontje met een enkelzijdige schisis en gedeeltelijk open gehemelte
“Eens. Misschien dat door pesters op een correcte manier te straffen er geen gepeste kinderen meer zijn die enkel een uitweg zien door zelfmoord.”
Colinda Visser
(1969)
Dochter en zoon, beiden geboren met een schisis
“Pesten was, als kersverse moeder, echt mijn grootste nachtmerrie. Op de basisschool is die nachtmerrie werkelijkheid geworden. Niet in de vorm van echt pesten, maar ze werd totaal genegeerd. Dat is misschien nog wel erger, want daar kun je helemaal niets aan doen. Het brak mijn hart: je kind in de bus naar zwemmen zien zitten en niemand die naast haar (wil) zit(ten). Je kind die alleen op het schoolplein staat, alleen speelt in de pauzes…. Daar kan de school een heel belangrijke rol in hebben, maar goed, je kind is 1 van de 250 leerlingen! Onze dochter is ook wel gepest destijds en het heeft haar toch gevormd, zelfs tot in haar pubertijd. Ze vindt het nog steeds moeilijk om sociale contacten aan te gaan, dus ja, op pesten mag wat mij betreft een flinke straf staan! Schorsing is wat mij betreft een goede straf. Niet pappen en nathouden maar actie!”
