Stelling: ‘Hoe je omgeving reageert op de schisis (van je kind) heeft te maken met hoe je zelf in het leven staat.’

In deze serie wordt telkens een aan schisis gerelateerde stelling voorgelegd. Een aantal mensen die bekend zijn met schisis geeft in dit artikel zijn mening over deze stelling.

Hoe denk jij over deze stelling?

Note: een discussie is prima, laten we echter elkaars mening respecteren.

 

Cindy Vanwinnendaele
(1978)
Zoon met een schisis

“Helemaal mee eens. Als ik als mama op een ‘normale’ manier met mijn kind omga, dan doet de omgeving dit ook. Ik ben ervan overtuigd dat je als mama je positiviteit/negativiteit/schrik onbewust doorgeeft aan je kind en de omgeving.”

 

 

 

Desiree Maes-Zontrop
(1988)
Zoontje met een enkelzijdige schisis en gedeeltelijk open gehemelte

“Eens/Oneens. Wij zijn hier altijd open en eerlijk over geweest. Voor mij is mijn zoontje perfect zoals hij is. Na de geboorte hebben we meteen foto’s van hem in huis opgehangen, naast de foto’s van onze dochter (die overigens geen schisis heeft). Helaas was het in onze omgeving niet overal zo. Ik hem maar op 2 plaatsen een foto teruggezien van hem met schisis. Dat heeft me wel pijn gedaan. Dat geeft voor mij het gevoel dat hij niet geaccepteerd is zoals hij geboren is. Nu na de lipsluiting zie ik wel meer foto’s van hem tevoorschijn komen.”

 

Jan
(1949)
Kleinzoon met een schisis

“Ten dele. Mijn dochter en schoonzoon staan er heel nuchter in en kiezen nadrukkelijk voor de optie ‘niet te veel nadenken over wat gaat komen of wat nog moet, maar als ’t zover is zien we het wel’. Er is altijd sprake van een wisselwerking tussen jou en jouw omgeving en dit is van wederzijdse beïnvloeding. Er zullen ook ouders en familieleden die zich bijvoorbeeld heel sterk in de slachtofferrol plaatsen, voortdurend aandacht vragen voor de schisis en daardoor uiteindelijk het negatieve beeld krijgen van ‘zeurpieten’.”

 

Kimberly Decottignies
(1986)
Zoontje met schisis

“Hoe een ander reageert op de schisis van je kind heb je niet in de hand. Als je je schaamt voor de schisis dan breng je die negativiteit over naar anderen toe. Maar als je er zelf positief tegenover staat dan breng je dát over. Ik blijf erbij dat als je je kind gaat wegsteken of wat dan ook, daar veel meer op gereageerd zal worden. Je kind is anders maar niet abnormaal!”

 

 

Jeanette Aanen
(1973)
Zoon met enkelvoudige lip- en kaakspleet

“Ja, vanaf het begin zijn we heel open en eerlijk geweest. Trots zijn op je kind om wie hij is, is o zo belangrijk voor zijn zelfvertrouwen. Het innerlijk is zoveel belangrijker dan de buitenkant. Het is jammer dat we in een maatschappij leven waar dit niet altijd zo ervaren wordt.”