Geboren met een schisis Ervaringsverhalen over schisis
Elke maand vind je op schisiservaringen.nl een blog van Jannie Bijlsma. Dit keer over het plaatsen van trommelvliesbuisjes.
Na een periode van chronische koorts spraken we met de KNO-arts af dat Alex trommelvliesbuisjes zou krijgen. Alex was toen ruim anderhalf jaar oud. Bij het spreekuur Communicatieve stoornissen bij kinderen (CSK) had men onderzoek gedaan naar Alex zijn spraak en zijn gehoor. Alex was links slechthorend én had duidelijk een spraakachterstand. Door het plaatsen van de buisjes hoopten wij dat daar verandering in zou komen.
Het zijn máár trommelvliesbuisjes
De ingreep was niet zo ingrijpend voor ons. Doordat Alex al echt zware ingrepen had doorstaan, werd het plaatsen van buisjes al snel ‘ach het zijn máár buisjes’ en ‘het is máár een dagopname’. Het feit dat je kind onder algehele narcose gaat en dat je hem moet achterlaten op de OK, is en blijft natuurlijk altijd een lastig moment. Dat vooropgesteld.
Net terug op de uitslaapkamer.
De narcose
Maar Alex maakte het ons dit keer zo veel makkelijker. Door zijn karaktertje en wellicht door de gewenning aan de medische wereld. Alex vond het prima om in het ziekenhuis te zijn en liet zich gewillig het OK-jasje aantrekken. De narcose zelf verliep ook al soepel met Alex. Door middel van de inhalatienarcose via het kapje werd Alex in slaap gebracht. Hij kende het systeem al zo goed: hij bracht zelf zijn gezichtje naar het kapje toe en liet zich bereidwillig in slaap brengen. Zo aandoenlijk om te zien. Maar tegelijk ook hartverscheurend dat een kindje op zo’n jonge leeftijd al weet hoe het op de OK werkt. Terwijl ik Alex complimenten gaf, dicht bij zijn oortje, kreeg ik een heerlijke hap gas mee. Dat compliment verdiende hij wel en dus nam ik het hapje gas maar voor lief. En nog steeds neem ik dat voor lief, want bij iedere nieuwe narcose en een nieuwe hap gas denk ik: oh jaaa, dom! 🙂
Lekker bij mama zitten.
Máár 15 minuten
Het plaatsen van trommelvliesbuisjes duurt vaak niet langer dan vijftien minuten. Er bestaat een klein risico dat het trommelvlies beschadigd raakt tijdens de ingreep, maar komt zelden voor. Ik denk ook maar zo; een constante oorontsteking beschadigt het trommelvlies sowieso!
Naar de uitslaapkamer
Binnen vijftien minuten werden we alweer geroepen en mochten we de uitslaapkamer op. Fijn naast Alex wachten totdat hij wakker zou worden. Het voordeel van rustig de narcose ingaan, is meestal ook rustig wakker worden. Voor Alex ging dat op. Hij opende zijn ogen, zag ons, pakte zijn speen en draaide zich nog even lekker om zodat hij zijn slaapje kon voortzetten. Gelukkig werd hij snel echt wakker en kon hij mij op schoot. Wat een fijn moment is dat toch altijd na een narcose!
Gehoortest CSK.
Veel troep uit de oortjes
Alex had al snel trek in het aangeboden ijsje en dronk ook een bekertje ranja leeg! De controles waren prima, Alex zelf was rustig maar helder en leek geen pijn te hebben. Dus mochten we naar huis! Dan is het een kwestie van wachten op de ontslagpapieren en het recept met pijnmedicatie. Daarnaast volgde afspraak voor een contactmoment zodat de verpleegkundige telefonisch kan informeren hoe het de dagen na de ingreep thuis met Alex is verlopen. Op de uitslaapkamer zelf was de arts al langs geweest om het verloop van de ingreep terug te koppelen. Het was goed gegaan en hard nodig geweest. Er was veel troep uit zijn oortjes gekomen bij het maken van de sneetjes in het trommelvlies.
Alsof er niets gebeurd was
Thuis ging het herstel prima, Alex had geen pijnstilling nodig. Hij was alleen wat vermoeider dan gewoonlijk. Natuurlijk door de narcose. Opvallend was dat Alex echt veel beter hoorde. Hij maakte thuis allerlei geluiden, zachte en harde, drukte dan op zijn oren, liet zijn oren weer los… Het horen van al die geluiden was een hele belevenis voor Alex. In de periode nadat de buisjes geplaatst waren had Alex geen last meer van dagelijkse koorts. Hij maakte bovendien ook nog eens een groeispurt door in zijn spraakontwikkeling. Een goed resultaat dus!
Na zes weken werd Alex weer verwacht bij het CSK en de KNO-arts voor een gehoortest en de nacontrole. En er was overduidelijk verbetering. Hij hoort nu prima!
Buisjes worden getest bij CSK.
Opnieuw trommelvliesbuisjes
Inmiddels gaat Alex al richting zijn vierde verjaardag. Hij heeft drie keer buisjes geplaatst gekregen. Wij merken zelf steeds snel wanneer zijn buisjes niet meer functioneel zijn. Het gehoorverlies is vrijwel direct merkbaar; wij moeten dan bijvoorbeeld eerst oogcontact met hem zoeken voordat hij hoort wat er gezegd wordt. Het valt op dat Alex stil staat in zijn spraakontwikkeling wanneer de buisjes niet meer functioneel zijn. Iedere periode na het herplaatsten van buisjes maakt Alex gelukkig een groeispurt in zijn spraak door.
De herhaaldelijke onderzoeken van Alex bij het CSK bevestigen onze eigen observaties. Wat een uitkomst zijn ze toch, die trommelvliesbuisjes! Kleine voorwerpen, met een groot resultaat!
Reacties zijn welkom!
Inderdaad, het zijn kleine dingen die buisjes, maar maken een wereld van verschil als de oren vol zitten met vocht en troep. Wat fijn te lezen dat het bij jullie ook zo goed geholpen heeft.
Nou en of Linda!